wiedzieć[orientować się, czuć, wyczuć], skąd wiatr wieje — {{/stl 13}}{{stl 7}} wiedzieć o tym, co może przynieść korzyść (zarówno materialną, jak i niematerialną, moralną) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kowalski dobrze wie, skąd wieje wiatr, dlatego nigdy nie traci na swoich interesach. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
orientować — ndk IV, orientowaćtuję, orientowaćtujesz, orientowaćtuj, orientowaćował, orientowaćowany «informować o czymś, pomagać w zrozumieniu czegoś; ułatwiać rozeznanie się w terenie» Komunikaty orientujące co do stanu pogody. Znaki orientujące w terenie … Słownik języka polskiego
kierować się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przybierać określony kierunek poruszania się; udawać się, zmierzać dokądś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kierować się ku domowi, do drzwi. Kierować się bardziej w prawo. Kierować się w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
znać się na rzeczy — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} być specjalistą w jakiejś dziedzinie, bardzo dobrze orientować się w czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zatrudnili go, bo zna się na rzeczy. Poprosić o konsultacje znającego się na… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zorientować (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}orientować (się) I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyznawać się – wyznać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} znać się na czymś, orientować sięwczymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wyznawać się dobrze na jakichś sprawach. Nie mogę się wyznać w nowych przepisach podatkowych. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wiedzieć — ndk, wiem, wiesz, wiedzą, wiedz, wiedziećdział, wiedziećdzieli «być świadomym czegoś, zdawać sobie z czegoś sprawę, orientować się w czymś; mieć wiedzę o czymś» Wiedzieć o kimś wszystko. Nic nie wiem o tej sprawie. Chcieć wiedzieć całą prawdę.… … Słownik języka polskiego
rzecz — ż VI, DCMs. y; lm MD. y 1. «przedmiot materialny, często w przeciwstawieniu do istoty żywej» Cenne, kosztowne, wartościowe rzeczy. Rzeczy powszedniego użytku. Rejestrować świat rzeczy i istot żywych. 2. zwykle w lm «przedmioty materialne, takie… … Słownik języka polskiego
tracić — ndk VIa, tracićcę, tracićcisz, trać, tracićcił, tracićcony 1. «przestawać coś mieć, zostawać bez kogoś, czegoś, zostawać pozbawionym kogoś, czegoś» Tracić głos, słuch, wzrok, pamięć, siły, zdrowie, życie. Tracić majątek. Tracić ducha, fantazję,… … Słownik języka polskiego
wiać — ndk Xb, wieję, wiejesz, wiej, wiał, wiali a. wieli 1. «o masach cząsteczek powietrza, warstwach, falach powietrza: być w ruchu, przesuwać się z jakąś szybkością, siłą» Wiatr wieje. Wiał silny wicher z północy a. od północy. ◊ Wiedzieć, orientować … Słownik języka polskiego
